سخنی در باب بالاترین

مدت زیادی بود خیلی‌ در بالاترین فعال نبودم. به دلایل مختلف. جو بالاترین به گونهٔ بدی بود. کم کم داشتم دلسرد میشدم از بالاترین و بالانشینی و بالا بازی و هر آن چیزی که کلمهٔ بالا داشت. مشغله‌های شخصی‌ هم بیشتر کمک کردن تا مدتی‌ رو به دور از بالاترین سپری کنم. اکنون چندیست بیشتر به بالاترین سر میزنم، می‌خوانم، پست نمیکنم، اما نظر میدهم. حس می‌کنم جامعه‌ بالاترین از آن ایده آل خود خارج شده بود. تعداد افراد آنلاین باعث میشد برخی‌ دوستان برای اینکه لینکشان بیشتر رای بیاورد، آنرا صرفاً در زمان شلوغی سایت پست کنند. بعد هم آنقدر تعداد افراد آ نلاین کم شده بود که اصلا نگو و نپرس. حتی گاهی‌ دو رقمی‌ میشد!

اما اکنون خوشحالم، چون حس می‌کنم بالاترین دارد به آن ایده آل خود نزدیک تر میشود. با تغییر سایت و راه اندازی سایت پشتیبانی‌، جذب اعضای جدید در راستای‌ خارج کردن این جامعه‌ دوست داشتنی از تک قطبی بودن. گاهی‌ فکر می‌کردم خودم، ما سبز‌ها در بالاترین داریم همان کاری را می‌کنیم که حکومت در ایران می‌کند، تک قطبی کردن فضا، سانسور، ناروا گفتن و مسخره کردن افرادی که نظر مخالف دارند. دروغ چرا، خود من هم تحت تاثیر این جو قرار گرفته بودم و گاهی‌ منفی‌‌های سلیقه ای میدادم.

من اعتراف می‌کنم، این بار نه به اینکه بر مسبز‌ها ظلم شده، بلکه ما سبز‌ها در حق جامعه‌ آزاد بالاترین ظلم کردیم با تند روی هایمان.

خیلی‌ خوشحالم که بالاترین در صدد جذب اعضای جدید برآمده، وجهه بالاترین شده بود این که عدّه‌ای خاص در آن فعالند و هیچکس حق ورود ندارد تا مابادا حرفی‌ زند که خاطره آقایان را بیازارد.

دوستانی که عضو نیستید، اکنون شما نسل جدید بالاباز خواهید بود. امیدوارم با خواندان مرامنامهٔ بالاترین و قوانین آن، جامعه‌ دوست داشتنیمان را به سمت پیشرفت هدایت کنید.